Salar de Uyuni

Itte å ha tilbrakt et par dagar for lenge i Potosì, kom me oss vidare te Uyuni. Her blei me påstorma av ei turistbyrå-dama som ville ha oss me på tur. Me sa ja, og fekk sova på et ganske fint hotell. Litt udpå neste morning blei me henta av ein jeep, og ilag me sjåføren og fira andre turistar la me ud på tur mot ein togkjerkegård og Salar de Uyuni. Dette e verdens stusste og høgaste (?) saltørken. Me sine 12000 km2 me blendane kvitt salt, va d ein ganske kule opplevelse. Midt udi ørkenen stoppte me me ei øy som va stappfolle av någen svære kjempekaktusar, der me gjekk ein liden ronde, åd lunsj og tog typiske turistbilder.. Nåttå tilbrakte me på et ensomt hotell på kanten av ørkenen, der nesten allt va lagt av salt; vegger, golv, stolar, bord, senger, takpynt å møje mær! Midt udi ingenplass i Bolivia leve folk ikkje akkoratt i luksus, og strøm har dei foreksempel bare fra solå går ner te kl. 10. Så då måtte alle legga seg!

Tiligt neste morning kjørte me vidare sørøve mot grenså te Chile. Rekkefølgen på ting me fekk sjå e ikkje heilt på plass, men sånn sirka såg me aktive vulkan (ein SYKT tamme ein), et flamingo-vatn, ein del vatn og innsjøar te me flamingoar, ørkenlandskab, nydelige fjell, ein dal folle av store steinar me konne klatra på, og teslutt for dag to, ein rø innsjø. Her låg me på et aent ensommt hotell udi ingenmannsland, og her va strømforbruge liga begrensa, så litt øve klåkkå ti, sto me ein gjeng og pusste tennene på et begsvart bad.

I femtiå på morningen blei me vekkt av sjåføren og me reiv oss opp i den ISKALDA nåttå. Me famla oss ront i mørke (strøm og oppvarming e for pingler), og gjekk ud. Uden et einaste lys i nærheden va stjernehimmelen heilt utrulige! Denne dagen såg me dampitte geysirar og bada i ei herlige, varme kilda før me kjørte tebage te Uyuni! :)

Så va d Bolivia!

Nå har me endeligt komt oss ud på siste del av turen vår, og me bare 6 veger igjen ligge halve Bolivia og heile Peru foran oss. Men fusst Bolivia! Fra Quito tog me fly ner te Santa Cruz. Ingen av oss hadde lest någe serligt om denne byen, som me trudde va ein kjølige fjellby. D va allså ikkje kjøligt, men plagsomt varmt. Her besøgte me ein zoo og fekk sitt skilpadder, kjempemarsvin (?), puma, slangar og mange andre dyr, blandt aent månge me ikkje hadde peiling på ka va. Dermed komme her ein liden konkurranse. Ka dyr e dette?





Lidå ti så me har, tog me fly fra Santa Cruz te Sucre. D såg liksom ikkje så langt ud på karte, men bussturen tog 24 timar.. Innfygingå te byen va heilt fantastiske, me fjell og dalar på alle kantar. Her fulgte me anbefalingen i reisebogå vår te å finna et hostel. D bogå beskreiv som turistens favoritt, reint og fint, va egentlig et rosa, forfallent hus der me delte rom me ein gjeng innfødte menn og såv i senger som nå har gitt Rannveig store bedbugs-bitt på heile kroppen. Prisen derimot va veldig behagelige, omtrent 18 kroner per person. Neste nått fant me et litt bedre hostel, som ikkje lokta piss, og som egentlig va ganske fint :)

Fra Sucre tog me buss te verdens høgast beliggane by, Potosí. Bare navne i seg sjøl e kult, som komme fra Quechua og betyr pang! Her, på øve 4000 meter, e temperaturen litt sånn så me huske ein norske vinterkveld.. Kaldt! Idag har me våre på den obeligatoriske turistturen her, et besøg i dei ubarmhjertelige minene, som ein gang va sølv-miner drevne av spanjolar som brugte lokale folk som slavar. Idag e både sølve og spanjolane vekke, men ront 10 000 guttar, menn og damer jobbe fortsatt 8-12 timar dagen for å vinna ud d som e igjen av brugbare mineraler. Me gjekk ein go kilometer inn i fjelle, og mesteparten av turen må du gå me bøyde rygg, plaskane igjønå sorpa og pustane inn fleire ting enn longene sette pris på. I tillegg e temperaturen på utsiå ofta onna 0 grader, mens der dei jobbe inne i minå bler d heile 45 plussgrader. Fleire ganger på turen vår måtte me klemma oss opp mot veggsiå for å sleppa forbi jobbande menn som komme springane fram og tebage me vogner folle av d som for oss såg ud som kun stein. På veien opp te minene kjuppte me inn gaver te arbeiderane, brus, sigaretter, coca-blader og rein alkohol. Coca-bladene tygge dei heile dagen for å unngå sult, trøtthet og tørst. Alkoholen, sigarettane og ein del av coca-bladene ofre dei te El Tío - "Onkel". Guiden fortalte at dei fleste her e katolske, og Bibelen fortelle at Gud herske øve jordå, mens djevelen herske onna jordå. I samenheng me dette, og dei forferdelige forholdå i minene trur dei at d e djevelen som herske her, og for å unngå sykdommar og fleire dødsuhell (som der e mange av), ofre dei desse gavene te El Tío. Någen av oss (Rannveig) sunns te tider d va litt ubehageligt å gå langt inn igjønå mørke ganger i ein gammale vulkan, der djevelen bler dyrka, men me kom heile fra d alle samen! Turen blei avslutta me litt sprenging av dynamitt, som forøvrigt kem som helst kan kjøba på gadå..

Denne turen va ein skikkelige oppvekkar, og kan ver någe å tenka på når skulen virke kjedelige, eller du e drittleie av jobben. Me har d godt!

Ett bilde brukte øve 15 minutt på opplasting, så resten komme eingång me har raskare internett! :)

Besøg fra Norge :)

Me et par timars bildeopplasting i vente, får me vel benytta anledningen te å blogga litt. Itte Colombia reiste me ner te Ecuador for å treffa Rannveigs foreldre på flyplassen i Quito. Der leikte me bil, og begynte ronnturen, me fusste stopp i Otavalo og søramerikas stusste indianermarked. Derifra va d innom turistattraksjonen "Mitad del Mundo", ekvator.

Vidare kjørte me te ein liden kystlandsby, Canoa. Her va d sol midt på himmelen, herlige sandstrand, nydeligt hostel og sjøen va utenkeligt varme! Og d e her Arild ska nyda pensjonisttilværelsen (om ikkje så altfor mange år). Sjøl om alle nok konne tenkt seg å våre her resten av turen, kjørte me lenger sør te Salinas, me ein madpause i Puerto Lopez. I Salinas kjørte muchachosane vannscooter, mens mor og datter nøyd strandå og sjøen. Neste stopp va ein iguanapark i Guayaquil som heldigvis va verdt dei to timane d tog å komma seg ud av byen! "Kjør den veien." "Nei, dåkk må kjøra andre veien." "Nå må dåkk snu, og fulla veien rett fram." Og for dei så lurte, va der ikkje så mange veiar som gjekk rett fram, og eg trur samtlige av oss ba ei lidå takkebønn når me endeligt va ude, og va på rett vei mot Cuenca!

I Cuenca fekk gjestene hilst på alle kjente å kjære, me gjekk litt sightseeing, åd ein konge frokost og freste vidare. På vei te Quito kjørte me innom Baños, bada i basseng, jacuzzi og varmte oss i et tyrkisk bad. Me øvenatta ei nått her før me avslutta turen i gamlebyen i Quito, og dei reiste heim te Norge.

Otavalo

Canoa

Quito

Takk for turen! :)

Bilder

Legge inn et par bilder fra naagen av hoydeponktaa i Colombia :)



Valle de Cocora




Sykkeltur i Villa de Leyva




Paragliding i San Gil




Varme Cartagena!




Herlige gjoermebading..

Colombia, del 2

Itte Popayan reiste me nord mot Salento, ein koselige liden by som egentlig bare besto av et torg og ei gada. I lighed me mange av dei andre huså, va hostele me budde på et fargerigt, hondre år gammalt sjarmeranne trehus. I denne litle byen va einaste lunsj og middagsalternativ ørret. Alle resturangar serverte et udvalg av mange forskjellige ørretmåltider, og ein av resturangane hadde kanskje og ein kylligrett. Fra torge tog me ein stappfolle jeep opp te Valle de Cocora, ein nasjonalpark som huse Colombias nasjonaltrer, 60 meter høge palmer. Mektigt imponerande.

Neste stopp va den alltfor store hovudstaden Bogota, me 8 millionar innbyggerar. Her låg me på et åtta-manns rom på et konge hostel me kinorom og pingpong-bord. Me følte oss plikta te å besøga d "fantastiska" og verdenskjente gullmuseume. Me tog og ein cablecar opp te Monserrate, te ei kjerka og ein udsiktspark, der me såg kolibri, øve byen fra øve tri tusen meters høyde. D va umuligt å sjå endane på byen!

Litt nord for Bogota ligge Villa de Leyva, som e nok ein liden og koselige by me gamle kolonial-hus og et stort torg i midten. Torge i denne byen seies forøvrigt å ver et av dei stusste i heila sør amerika. Her leikte me syklar for å besøga et fossil-museum, me et visstnok 120 millionar år gammalt vann-dinosaur-fossil, byens eget Stonehenge (som ikkje va så veldigt imponeranne) og for å få me oss den nydelige naturen og dei kvide gård-huså omringa av blomster og kyr.

Vidare reiste me te San Gil, Colombias "udehovudstad" for å paraglida, og bada i ei elv. Itte et par dagar tog me nattbuss te Cartagena, som e ein store by på karibiekysten. Der e gamlebyen murt inn bag store murar som sko beskytta mot piratar, og dei har et stort fort inni byen. D va sykt varmt, og sjøl me AC og vifter på romme, va d fortsatt for varmt! For å "kjøla oss ner" tog me ein minibuss te Volcan de Lodo El Totumo, ein minivulkan me lonka leira istede for lava me konne bada i. Når me kom ner stigen og sko dokka oss neri leirå, fannt me ud at d va lettare sagt enn gjort.. Den va veldigt sjokke, og me klarte ikkje gjer så møje aent enn å bare flyda ront åppi. Her va der og flittige innfødte som villigt masserte deg, tog bilder av deg, og hjalp te me å vaska leirå av i innsjøen.
Litt udføre Cartagena ligge ei kvide strand, som me bestemmte oss for å besøga. Me tog ein liden båd ud, og såv på strandå te neste dag. Nok ein gång onnervurderte me solå, og me benytta anledningen te å ble litt solbrente igjen.. ;)

Colombia va et heilt fantastisk land, anbefale alle å ta ein tur!

Colombia, del 1

¡Hola!

Después el año nuevo, estuvimos en Cuenca por un poco mas tiempo. El día seis de enero es un día importante para los cuencanos, que se llama "el día de los inocentes". Miramos un desfile de todos los estudiantes y mucho gente, que se disfrasiéron. En once de enero fuimos a las Salinas en la costa. El tiempo era super super bien, con mucho sol y calor, y el mar era muy caliente también. ¡Fuimos al barco de banana, motos de agua y nademos muchisimo! :) Estuvimos en la casa de familia de Ricardo, que es un amigo de Guyaquil/Canada. La casa era bonito, ¡y la mami cocinó comidas MUY ricas! Toda la familia es super chévere :)





Luego fuimos al Baños, Ambato, que yo escribí mas pronto en este blog. Tomamos el "chiva" para ver las cascadas, tomar un cable-car, y también nadar en una cascada. ¡Era muy frío! Alquilamos "firhjulinger" que conducimos arriba en la montaña, para escuchar el volcano activo. En el ultima día en Baños, alquilamos un carro, y Carlitos y Estefano alquilaron motos también. Un viaje muy chévere :)





Cuando todos se fueron, nosotros salimos en un bus a Otavalo. Otavalo es un ciudad pequeña en el norte de Ecuador. Aqui esta el mercado mas famoso en toda la sud america. La gente es muy amable, y la ropa que usan, linda. Después una noche allá, tomamos un bus a un ciudad cerca de la frontera de Colombia, estuvimos allá una noche, y en la mañana fuimos a la frontera para entrar Colombia. Este país es muy lindo, y la primera cosa que vimos aqui era un iglesia super bonita.








Ahora estamos en Popayán, Colombia, "La ciudad blanca". El viaje era cómodo y bueno, y este ciudad es bonita, todas las casas estan blancas y el parque tiene arbóles grandes. Colombia tiene una reputación mala, pero no es correcto, porque este país es muy lindo y chévere, y la gente esta agradable y hermosa.





freetranslations.com e otras paginas simulares es prohibido!

¡El Fin!

Og dagene går..

Dagane i Cuenca potle og går. Fira månar allerede, og me kjenne begge at det snart e på tide å komma oss vidare. Me har levt et ganske u-turistligt og kvardagslikt liv her, så det ska ble kjekt å lega litt turistar og sjå litt mær av landet. Me har for det mesta sitt filmar, våre me familien vår (bilde) og sosialisert oss, foruten å jobba i barnehagen. Me jobbde der i nesten tri månar, og onsdag før nyttår va vår siste dag. Det va trist å ta farvel, komme te å savna ongane!
Uansett har det våre någen dagar og kveldar som har våre litt udenom det vanliga, kan for eksempel nevna ein fest på skulen me gjekk på, der Karl og dei andre guttane kledde seg ud som jenter. Me feirte halloween, der me lagte våre egne kostymer (sjekk facebook for bilder;) va i bursdagsselskab sjå ei tyske jenta me ein syge vertsfamilie som hadde eget discotek i ståvå, og reiste te Cajas nasjonalpark for andre gang. Mesteparten av november låg Rannveig i sengå me sygdom, og me gjor derfor ganske lide spennane...



Dei siste månane har dei her i Ecuador kutta strømmen någen timar te dagen. Helger og helligdagar e spart, men me har hatt mange koselige kveldar i mørke, me stearinlys og gitarspeling. Grunnen te kuttingå e at det ikkje har regna nok i det sista, og si landet ikkje e av dei rigaste, må dei spara drastisk. På dagen når det e lyst, har det ikkje møje effekt, foruden at trafikklyså og bler slokka, så trafikkaos bler det litt av, men det e verre på kvelden når alle gadelys bler slokka, og einaste lys me har e lys fra bilar, og stearinlys i dei små butikkane langs gadå. Me sunns det e ganske koseligt, passe oss fint, men dei seie det e farligt å gå på gadå, så me holde oss på hostele, eller på texmexen me familien.


David ein strømlause kveld :)


Så har me feirt jul og nyttår. Eg, Rannveig, har hatt nertelling allerede fra oktober, og når adventskalenderen min kom i posten, blei julastemningå mi ennå bedre ;) Men julaftå blei ikkje heilt som forventa. Eg skypa me solbakk og såg på når dei åpna pakkane, fekk litt heimlengsel! På kvelden åd me litt norsk snob, mislykka riskrem, og eg la meg tiligt. Men me fekk någen pakkar fra norge, tusen takk. Og så vil me takka for julakortå me har fått :) Romjulå har våre kjekke, me har sitt møje tegnefilm, og Reisen til Julestjernen på youtube (!!!), åde snob og goe mad, og kost oss. Heimlengselen har våre store, men det har gått veldig fint.
Nyttår her bringe me seg tradisjonar. Blandt aent brant me store dokker, hoppte øve dei tri gånger kvar, åd 12 druer kl. 12, og feirte på gadå :) Dokkene prege byen, nyttårsaftå, fra mårningen av, kan du sjå dei øve heile byen, sittane i døråpningar, ståanne på gadehjørner og hengane i heisekraner. Dei e i menneskestørrelse, og sjøl om dei e enkle, ser mangen av dei ganske virkelige ud. Når dei i tillegg e i fyr og flammar, ser det ennå mær creepy ud! Dei ska symbolisera det vonda fra året som har passert, og me å brenna dei, starte du nyåre på blanke ark. Alle dokkene forestille någe spesifikt, som djevelen, terroristar, statsministerar og lignande. Hoppingå og druene e for å bringa lykke. Her e der ikkje fyrverkeriforbud, jaffal ikkje som dei bryr seg om, så gadelangs satte dei opp små boder der du konne kjøba det mesta av små og store pinnerakkettar, kinaputtar og andre smellane og lysande ting.


Nyttårsnåttå me stjerneskudd, druer, maska og den
obligatoriske sigaren :)


Ønske alle et godt nyttår, og håbe at alle har det bra :) Takk for det gamla!