Så va d Bolivia!

Nå har me endeligt komt oss ud på siste del av turen vår, og me bare 6 veger igjen ligge halve Bolivia og heile Peru foran oss. Men fusst Bolivia! Fra Quito tog me fly ner te Santa Cruz. Ingen av oss hadde lest någe serligt om denne byen, som me trudde va ein kjølige fjellby. D va allså ikkje kjøligt, men plagsomt varmt. Her besøgte me ein zoo og fekk sitt skilpadder, kjempemarsvin (?), puma, slangar og mange andre dyr, blandt aent månge me ikkje hadde peiling på ka va. Dermed komme her ein liden konkurranse. Ka dyr e dette?





Lidå ti så me har, tog me fly fra Santa Cruz te Sucre. D såg liksom ikkje så langt ud på karte, men bussturen tog 24 timar.. Innfygingå te byen va heilt fantastiske, me fjell og dalar på alle kantar. Her fulgte me anbefalingen i reisebogå vår te å finna et hostel. D bogå beskreiv som turistens favoritt, reint og fint, va egentlig et rosa, forfallent hus der me delte rom me ein gjeng innfødte menn og såv i senger som nå har gitt Rannveig store bedbugs-bitt på heile kroppen. Prisen derimot va veldig behagelige, omtrent 18 kroner per person. Neste nått fant me et litt bedre hostel, som ikkje lokta piss, og som egentlig va ganske fint :)

Fra Sucre tog me buss te verdens høgast beliggane by, Potosí. Bare navne i seg sjøl e kult, som komme fra Quechua og betyr pang! Her, på øve 4000 meter, e temperaturen litt sånn så me huske ein norske vinterkveld.. Kaldt! Idag har me våre på den obeligatoriske turistturen her, et besøg i dei ubarmhjertelige minene, som ein gang va sølv-miner drevne av spanjolar som brugte lokale folk som slavar. Idag e både sølve og spanjolane vekke, men ront 10 000 guttar, menn og damer jobbe fortsatt 8-12 timar dagen for å vinna ud d som e igjen av brugbare mineraler. Me gjekk ein go kilometer inn i fjelle, og mesteparten av turen må du gå me bøyde rygg, plaskane igjønå sorpa og pustane inn fleire ting enn longene sette pris på. I tillegg e temperaturen på utsiå ofta onna 0 grader, mens der dei jobbe inne i minå bler d heile 45 plussgrader. Fleire ganger på turen vår måtte me klemma oss opp mot veggsiå for å sleppa forbi jobbande menn som komme springane fram og tebage me vogner folle av d som for oss såg ud som kun stein. På veien opp te minene kjuppte me inn gaver te arbeiderane, brus, sigaretter, coca-blader og rein alkohol. Coca-bladene tygge dei heile dagen for å unngå sult, trøtthet og tørst. Alkoholen, sigarettane og ein del av coca-bladene ofre dei te El Tío - "Onkel". Guiden fortalte at dei fleste her e katolske, og Bibelen fortelle at Gud herske øve jordå, mens djevelen herske onna jordå. I samenheng me dette, og dei forferdelige forholdå i minene trur dei at d e djevelen som herske her, og for å unngå sykdommar og fleire dødsuhell (som der e mange av), ofre dei desse gavene te El Tío. Någen av oss (Rannveig) sunns te tider d va litt ubehageligt å gå langt inn igjønå mørke ganger i ein gammale vulkan, der djevelen bler dyrka, men me kom heile fra d alle samen! Turen blei avslutta me litt sprenging av dynamitt, som forøvrigt kem som helst kan kjøba på gadå..

Denne turen va ein skikkelige oppvekkar, og kan ver någe å tenka på når skulen virke kjedelige, eller du e drittleie av jobben. Me har d godt!

Ett bilde brukte øve 15 minutt på opplasting, så resten komme eingång me har raskare internett! :)

Besøg fra Norge :)

Me et par timars bildeopplasting i vente, får me vel benytta anledningen te å blogga litt. Itte Colombia reiste me ner te Ecuador for å treffa Rannveigs foreldre på flyplassen i Quito. Der leikte me bil, og begynte ronnturen, me fusste stopp i Otavalo og søramerikas stusste indianermarked. Derifra va d innom turistattraksjonen "Mitad del Mundo", ekvator.

Vidare kjørte me te ein liden kystlandsby, Canoa. Her va d sol midt på himmelen, herlige sandstrand, nydeligt hostel og sjøen va utenkeligt varme! Og d e her Arild ska nyda pensjonisttilværelsen (om ikkje så altfor mange år). Sjøl om alle nok konne tenkt seg å våre her resten av turen, kjørte me lenger sør te Salinas, me ein madpause i Puerto Lopez. I Salinas kjørte muchachosane vannscooter, mens mor og datter nøyd strandå og sjøen. Neste stopp va ein iguanapark i Guayaquil som heldigvis va verdt dei to timane d tog å komma seg ud av byen! "Kjør den veien." "Nei, dåkk må kjøra andre veien." "Nå må dåkk snu, og fulla veien rett fram." Og for dei så lurte, va der ikkje så mange veiar som gjekk rett fram, og eg trur samtlige av oss ba ei lidå takkebønn når me endeligt va ude, og va på rett vei mot Cuenca!

I Cuenca fekk gjestene hilst på alle kjente å kjære, me gjekk litt sightseeing, åd ein konge frokost og freste vidare. På vei te Quito kjørte me innom Baños, bada i basseng, jacuzzi og varmte oss i et tyrkisk bad. Me øvenatta ei nått her før me avslutta turen i gamlebyen i Quito, og dei reiste heim te Norge.

Otavalo

Canoa

Quito

Takk for turen! :)

Bilder

Legge inn et par bilder fra naagen av hoydeponktaa i Colombia :)



Valle de Cocora




Sykkeltur i Villa de Leyva




Paragliding i San Gil




Varme Cartagena!




Herlige gjoermebading..

Colombia, del 2

Itte Popayan reiste me nord mot Salento, ein koselige liden by som egentlig bare besto av et torg og ei gada. I lighed me mange av dei andre huså, va hostele me budde på et fargerigt, hondre år gammalt sjarmeranne trehus. I denne litle byen va einaste lunsj og middagsalternativ ørret. Alle resturangar serverte et udvalg av mange forskjellige ørretmåltider, og ein av resturangane hadde kanskje og ein kylligrett. Fra torge tog me ein stappfolle jeep opp te Valle de Cocora, ein nasjonalpark som huse Colombias nasjonaltrer, 60 meter høge palmer. Mektigt imponerande.

Neste stopp va den alltfor store hovudstaden Bogota, me 8 millionar innbyggerar. Her låg me på et åtta-manns rom på et konge hostel me kinorom og pingpong-bord. Me følte oss plikta te å besøga d "fantastiska" og verdenskjente gullmuseume. Me tog og ein cablecar opp te Monserrate, te ei kjerka og ein udsiktspark, der me såg kolibri, øve byen fra øve tri tusen meters høyde. D va umuligt å sjå endane på byen!

Litt nord for Bogota ligge Villa de Leyva, som e nok ein liden og koselige by me gamle kolonial-hus og et stort torg i midten. Torge i denne byen seies forøvrigt å ver et av dei stusste i heila sør amerika. Her leikte me syklar for å besøga et fossil-museum, me et visstnok 120 millionar år gammalt vann-dinosaur-fossil, byens eget Stonehenge (som ikkje va så veldigt imponeranne) og for å få me oss den nydelige naturen og dei kvide gård-huså omringa av blomster og kyr.

Vidare reiste me te San Gil, Colombias "udehovudstad" for å paraglida, og bada i ei elv. Itte et par dagar tog me nattbuss te Cartagena, som e ein store by på karibiekysten. Der e gamlebyen murt inn bag store murar som sko beskytta mot piratar, og dei har et stort fort inni byen. D va sykt varmt, og sjøl me AC og vifter på romme, va d fortsatt for varmt! For å "kjøla oss ner" tog me ein minibuss te Volcan de Lodo El Totumo, ein minivulkan me lonka leira istede for lava me konne bada i. Når me kom ner stigen og sko dokka oss neri leirå, fannt me ud at d va lettare sagt enn gjort.. Den va veldigt sjokke, og me klarte ikkje gjer så møje aent enn å bare flyda ront åppi. Her va der og flittige innfødte som villigt masserte deg, tog bilder av deg, og hjalp te me å vaska leirå av i innsjøen.
Litt udføre Cartagena ligge ei kvide strand, som me bestemmte oss for å besøga. Me tog ein liden båd ud, og såv på strandå te neste dag. Nok ein gång onnervurderte me solå, og me benytta anledningen te å ble litt solbrente igjen.. ;)

Colombia va et heilt fantastisk land, anbefale alle å ta ein tur!