Salar de Uyuni

Itte å ha tilbrakt et par dagar for lenge i Potosì, kom me oss vidare te Uyuni. Her blei me påstorma av ei turistbyrå-dama som ville ha oss me på tur. Me sa ja, og fekk sova på et ganske fint hotell. Litt udpå neste morning blei me henta av ein jeep, og ilag me sjåføren og fira andre turistar la me ud på tur mot ein togkjerkegård og Salar de Uyuni. Dette e verdens stusste og høgaste (?) saltørken. Me sine 12000 km2 me blendane kvitt salt, va d ein ganske kule opplevelse. Midt udi ørkenen stoppte me me ei øy som va stappfolle av någen svære kjempekaktusar, der me gjekk ein liden ronde, åd lunsj og tog typiske turistbilder.. Nåttå tilbrakte me på et ensomt hotell på kanten av ørkenen, der nesten allt va lagt av salt; vegger, golv, stolar, bord, senger, takpynt å møje mær! Midt udi ingenplass i Bolivia leve folk ikkje akkoratt i luksus, og strøm har dei foreksempel bare fra solå går ner te kl. 10. Så då måtte alle legga seg!

Tiligt neste morning kjørte me vidare sørøve mot grenså te Chile. Rekkefølgen på ting me fekk sjå e ikkje heilt på plass, men sånn sirka såg me aktive vulkan (ein SYKT tamme ein), et flamingo-vatn, ein del vatn og innsjøar te me flamingoar, ørkenlandskab, nydelige fjell, ein dal folle av store steinar me konne klatra på, og teslutt for dag to, ein rø innsjø. Her låg me på et aent ensommt hotell udi ingenmannsland, og her va strømforbruge liga begrensa, så litt øve klåkkå ti, sto me ein gjeng og pusste tennene på et begsvart bad.

I femtiå på morningen blei me vekkt av sjåføren og me reiv oss opp i den ISKALDA nåttå. Me famla oss ront i mørke (strøm og oppvarming e for pingler), og gjekk ud. Uden et einaste lys i nærheden va stjernehimmelen heilt utrulige! Denne dagen såg me dampitte geysirar og bada i ei herlige, varme kilda før me kjørte tebage te Uyuni! :)