Montañita

Og så har me våre på ferie te kysten, ein liden landsby, Montañita. Ikkje før me hadde komt oss ud av bussen, blei me møtt av ein mann som ville ha oss inn på hostele sitt. Eg tenkte "fine, så sleppe me å leida itte einplass å sova sjøl", men når me gjekk igjønå gadene fant me ud at aenkvart hus va et hostel, og va det ikkje et hostel, så hadde dei ledige rom. Men hostele vårt va fint det.. Si dette e ein typiske surfe-by, tenkte Karl han sko prøva seg, så han tog seg ein time me lerar og blei dreven. Dagen itte tog me bussen te Puerto Lopez, ein aen by i nærheten, men itte plagsomme folk og ei ødelagde tå, tog me bussen tebage te Montañita og blei der.. Fram te nå hadde vere vore ganske kjedeligt, varmt og godt, men øveskya.. Det va domt, tenkte me. Men siste dagen våkna me te strålanne sol, og bestemmte oss for å udsetta heimturen et par timar så me konne få oss litt farge! Derme leide Karl seg et brett og hoppte i sjøen, og eg la meg på strandå. Uden solkrem. For den kosta jo 10 dollar. Itte 3-4 timar, åd me kvarsinn burrito og tog bussen heim. Der begynnte me å kjenna på smellen..